آثار و رباعیات بابا افضل کاشانی
اندوه تو دلشاد کند هر جان را
کفر تو دهد تازگی ای ایمان را
دل راحت وصل تو مبیناد دمی
با درد تو گر طلب کند درمان را
*
*
اشعار رباعی بابا افضل
*
*
دل سیر نشد از کم و از بیش تو را
با آن که منازل است در پیش تو را
عذرت نپذیرند گهِ مرگ، از آنک
بسیار بگفته اند در پیش تو را
*
*
شعر رباعی فارسی
*
*
در کار کش این عقل به کار آمده را
تا راست کند کار به هم برزده را
از نقش خیال در دلت بتکده ایست
بشکن بت و کعبه ساز بتکده را
*
*
اشعار رباعی فارسی
*
*
بی آن که کس رسد زوری از ما
یا گشت پریشان دل موری از ما
بی هیچ برآورد به صد رسوایی
شوریده سر زلف تو شوری از ما
*
*
دیوان شعر رباعلی فارسی
*
*
باشد که ز اندیشه و تدبیر درست
خود را به در اندازم از این واقعه چست
کز مذهب این قوم ملالم بگرفت
هر یک زده دست عجز بر صحبت سست
*
*
گلچین شعرهای رباعی
*
*
تا گوهر جان در صدف تن پیوست
وز آب حیات گوهری صورت بست
گوهر چو تمام شد، صدف را بشکست
بر طرف کله گوشه ی سلطان بنشست
*
*
اشعار بابا افضل
*
*
ترس اجل و بیم فنا، هستی توست
ور نه ز فنا شاخ بقا خواهد رست
تا از دم عیسی شده ام زنده به جان
مرگ آمد و از وجود ما دست بشست
*
*
سایت دیوان شعر
*
*
وی جمله ی خلق را ز بالا و ز پست
آورده به فضل خویش از نیست به هست
بر درگه عدل تو چه درویش و چه شاه
در خانهٔ عفو تو چه هشیار و چه مست
*
*
*
*
گر با توام از تو جان دهم آدم را
از نور تو روشنی دهم عالم را
چون بی تو شوم قوت آنم نبود
کز سینه به کام دل برآرم دم را