(بیوگرافی مهرداد اوستا)
شرح: “محمدرضا رحمانی” ملقب به مهرداد اوستا، در روز ۲۰ بهمن ماه سال ۱۳۰۸ هجری در شهر بروجرد زاده شد. در سال ۱۳۲۰ و زمانیکه که دوازه سال سن داشت به همراه خانواده خود به تهران مهاجرت کرد و دوره دبیرستان را در یکی از دبیرستان های شبانه این شهر به اتمام برد. مهرداد تحصیلات دانشگاهی اش را از سال ۱۳۲۷ با ورود به دانشگاه معقول و منقول دانشگاه تهران شروع نمود و ابتدا لیسانس معقول و منقول را دریافت کرد، و بعد با ادامه ی تحصیل، با مدرک فوق لیسانس در رشته فلسفه از همین دانشکده فارغ التحصیل گشت. از استادان مهرداد می توان به بدیع الزمان فروزانفر نام برد. محمدرضا رحمانی همزمان با تحصیل در دانشگاه، به استخدام وزارت آموزش و پرورش در آمد و به عنوان دبیر در چندین دبیرستان تهران به تدریس مشغول بود. وی در سال های ۱۳۳۳ و ۱۳۴۵ دو بار ازدواج کرد که نتیجه آن یک پسر و سه دختر بود. در سال ۱۳۲۷ اوستا تحت عنوان مسئول ساماندهی کتابخانه ها، مقالات و کتاب های ادبی در وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش) مشغول به کار گشت. در همین حین به عنوان دبیر در تعدادی از دبیرستان های تهران به تدریس پرداخت.
اوستا از سال ۱۳۳۳ و زمانی که فقط ۲۵ سال سن داشت به عنوان جوانترین استاد، به تدریس در دانشگاه تهران در رشته های مختلف علوم انسانی مشغول بود. رشته های تدریس شده توسط او شامل زبان فارسی، ادبیات فارسی، تاریخ هنر، تاریخ اجتماعی هنر، زیبایی‌شناسی، روش تحقیق در زیبای شناسی، فلسفه، فلسفه تاریخ و تاریخ موسیقی می شد. نبوغ و پشتکار او سبب گشت تا در سال ۱۳۳۶ به عضویت “شورای بررسی رساله های دکترای دانشجویان دوره دکتری ادبیات فارسی” منتسب گردد.
اوستا در سال ۱۳۳۳ همزمان با آغاز تدریسش در دانشگاه تهران، ازدواج کرد. در سال ۱۳۳۵، با سباستین مونه فیلسوف شرق شناس فرانسوی آشنا گشت. سال ۱۳۳۹، نخستین مجموعه شعر خود به نام از کاروان رفته را منتشر ساخت. سال ۴۴، سفر به اروپا سال ۵۱، دومین مجموعه شعری اش به نام شراب خانگی ترس محتسب خورده را در قالب قصیده به انتشار رساند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، پست های وزارت فرهنگ و آموزش عالی، ریاست دانشگاه تهران، ریاست مجتمع عالی هنر و… را عهده دار گشت. در سال ۶۲ نیز به فرانسه سفر کرد. مطالعه شبانه روزی اوستا سبب گشت در مدت کوتاهی بر ادبیات فارسی، عرب و ادبیات جهان تسلط پیدا کند و به عنوان یکی از سخنرانان برنامه “مرزهای دانش” رادیو، که در آن دوره از وزین ترین برنامه های رادیو بود، در کنار اساتید بزرگی همچون “محیط طباطبائی” و “ضیاءالدین سجادی” به سخنرانی مشغول گردد. با این که طبع اوستا تقریبا به قصیده سرایی متمایل بود، در دیگر زمینه های شعر مثلا غزل، مثنوی، دوبیتی های پیوسته، رباعی و… نیز اشعار نابی نوشت. وی را در همان زمان به عنوان بزرگترین قصیده سرای معاصر بعد از “ملک الشعرای بهار” شناختند. اوستا با تصحیح “دیوان سلمان ساوجی” در سن ۲۲ سالگی انتشار نخستین مجموعه شعری اش بنام “از کاروان رفته” که گنجینه ارزشمندی از شعر مفاخر فارسی می باشد، تحسین تمامی صاحب نظران را نسبت به خود جلب کرد. وی در میان اساتید خود از “محمدعلى ناصح” بهره های فراوانی برد.
در سال های بعد با خلق دو اثر “از امروز تا هرگز” و “پالیزان” قدرت نویسندگی اش را در حد “رامبو” و “بودلر” ارزیابی نموده و دکتر زرین کوب در نقد مجموعه “پالیزان” ضمن تمجید از محتوای این مجموعه اظهار داشت: مهرداد اوستا با خلق این اثر، سبک جدیدی را به سبک های نگارش جهان اضافه کرده است.
ژان پل سارتر از اوستا به عنوان “یکی از متفکران برجسته مشرق زمین” یاد کرده است. قصاید او با آثار ناصرخسرو، خاقانی و مسعود سعد پهلو می زند، ولی از لحاظ اندیشه آینه زمانه است و امواج ترکیبات و استعارات تازه و بدیع در آثارش کاملا مشهود است. او به تمامی دستگاه ها و گوشه های موسقی ایرانی آشنائی دقیق داشت و دقیق نیم ساعت بعد از زمانی که در تالار وحدت چشم از جهان فروبست، در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران کلاس “تاریخ موسقی” داشت.
قابل ذکر است که مهرداد اوستا در روز سه شنبه، ۱۷ اردیبهشت سال ۱۳۷۰، در حالی که مشغول تصحیح شعری در شورای شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تالار وحدت بود، دچار عارضه قلبی گشت و دار فانی را وداع گفت. پیکر اوستا در قطعه مشاهیر ادب و هنر ایران در تهران به خاک سپرده شد. این بود زندگینامه مهرداد اوستا