(داستان کوتاه رسم قدیمی از نوشته های پائولوکو ئیلو)
از کتاب قصه هایی برای پدران. فرزندان. نوه ها
شرح داستان: در صحرا میوه کم بود. خداوند یکی از پیامبران را فراخواند و گفت: « هر کس تنها می تواند یک میوه در روز بخورد »
این قانون نسل ها برقرار بود، و محیط زیست آن منطقه حفظ شد. دانه های میوه بر زمین افتاد و درختان جدید رویید. مدتی بعد، آن جا منطقه حاصل خیزی شد و حسادت شهر های اطراف را بر انگیخت. اما هنوز هم مردم هر روز فقط یک میوه می خوردند و به دستوری که پیامبر باستانی به اجدادشان داده بود، وفادار بودند. اما علاوه بر آن نمی گذاشتند اهالی شهر ها و روستا های همسایه هم از میوه ها استفاده کنند. این فقط باعث می شد که میوه ها روی زمین بریزند و بپوسند…
– خداوند پیامبر دیگری را فراخواند و فرمود:« بگذارید هرچه میوه می خواهند بخورند و میوه ها را با همسایگان خود قسمت کنند» پیامبر با پیام تازه به شهر آمد. اما سنگسارش کردند، چرا که آن رسم قدیمی، در جسم و روح مردم ریشه دوانیده بود و نمی شد راحت تغییرش داد.
– کم کم جوانان آن منطقه از خود می پرسیدند این رسم بدوی از کجا آ مده. اما نمی شد رسوم بسیار کهن را زیر سؤال برد، بنابر این تصمیم گرفتند مذهب شان را رها کنند. بدین ترتیب، می توانستند هر چه می خواهند، بخورند و بقیه را به نیازمندان بدهد. تنها کسانی که خود را قدیس می دانستند، به آیین قدیمی وفادار ماندند. اما در حقیقت، آن ها نمی فهمیدند که دنیا عوض شده و باید همراه با دنیا تغییر کنند….