شعر مثنوی چیست؟

تعریف شعر مثنوی

شرح: کلمه مثنوی در لغت به معنی دوتای می باشد. شعرهایی که بر یک وزن خاص اما هر بیت آن قافیه مستقل خود را دارد یعنی دو مصراع هر بیت هم قافیه می باشند. تعداد ابیات مثنوی محدود خاصی ندارد. بدین رو  که مثنوی به لحاظ قافیه محدودیت ندارد بیشتر برای موضوعات طولانی کاربرد دارد. خصوصیات مثنوی سبب گشته است که داستان ها معمولا در قالب مثنوی سروده شوند. علاوه بر داستان سرایی با مثنوی، برای هر موضوعی که طولانی باشد هم از مثنوی استفاده میگردد.
مثنوی، جدا شدن و گسستن از روابطی است که قراردادهای اجتماعی و فرهنگ بشری به دست و پای انسان بسته و آماده کهنه شدن در مجرای زمان می نماید.
سرودن مثنوی از قرن سوم و چهارم هجری شروع شده است که از بهترین و معروفترین مثنوی ها می توان، شاهنامه فردوسی، خمسه نظامی، مثنوی مولوی و حدیقه سنایی را نام برد.
قدیمی ترین مثنوی سروده شده، که اینک به جز چند بیت چیزی از آن موجود نیست- مربوط به رودکی می باشد که متن کلیله و دمنه را در قالب مثنوی به نظم در آورده بود.

گردآوری وبازنشر: اس ام اس کده