صابون گیاهی پاپایا

صابون پاپایا گیاهی اصل

ضد لک

روشن کننده

و ضد جوش و آکنه

توضیحات بیشتر

 

بیوگرافی نلسون ماندلا

http://www.smskade.ir/wp-content/uploads/2015/10/nelson-mandla-a94.jpg

(بیوگرافی نلسون ماندلا)

شرح: “نلسون رولیهلاهلا ماندلا” در روز ۱۸ ژوئیه ۱۹۱۸ در ناحیه متاتا، مرکز مناطق ترانسکی از استان کیپ از اتحادیه آفریقای جنوبی بدیده به جهان گشود.نام نلسون را در مدرسه توسط یک معلم متدیست، با تبعیت از نام هوراسیو نلسون دریاسالار انگلیسی “نلسون” به او داده بود. پدر وی ، گادلا هنری میهاکانییسوا، عضو شورای سلطنتی مردم تمبو بود، پدرش از زمان تولد این مقام را نیز به ارث برده بود و ماندلا میبایست چنین مقامی را به ارث ببرد. پدر او نقش مهمی در به سلطنت رسیدن جونگینتابا دالیندیبو در تمبو داشت، دالیندیبو پس از مرگ گادلا با به فرزندی گرفتن ماندلا به صورت غیر رسمی این لطف وی را جبران نمود. نلسون در سن نوزده سالگی(در سال ۱۹۳۷ میلادی) به هلدتون، دانشکده وسلی در فورت بیوفورت که بیشتر خانواده سلطنتی در آن مشغول به تحصیل بودند عزیمت نمود، و به ورزش های بوکس و دو میدانی علاقه مند گشت. پس از شرکت در کنکور، وی مشغول به تحصیل در مقطع کارشناسی در دانشگاه فورت هار شد، وی در این داشنگاه با اولیور تامبو، آشنا گشت و آنها تبدیل به دو دوست و همکار پایداری شدند.

نلسون در پایان سال اول تحصیلاتش، در تحریم شورای نمایندگی دانشجویان که در اعتراض به سیاست های دانشگاه انجام شد شرکت کرد، و پس از آن از فورت هار اخراج گشت. کمی پس از آن، جونیگنتابا به نلسون و جاستیس (پسر نایب السلطنه که وارث تاج و تخت بود) اعلام کرد که قصد دارد برای هر دوی آنها مراسم ازدواج ترتیب دهد. هر دو مرد جوان با ناراحتی از این مساله به جای آنکه ازدواج کنند، تصمیم گرفتند راحتی قلمرو نایب السلطنه را رها کرده و به تنها جایی که امکانش بود بگریزند: ژوهانسبورگ. ماندلا به محض ورودش به ژوهانسبورگ به عنوان نگهبان معدن مشغول به کار شد. اما بلافاصله پس از آنکه کارفرمای وی پی برد که ماندلا پسر ناتنی نایب السطنه می باشد که از خانه فرار کرده او را از کار اخراج نمود. پس از آن ماندلا به لطف ارتباطی که با دوست و همکار خود والتر سیسولو داشت به عنوان منشی در یک شرکت حقوقی مشغول به کار شد. او در حین کار، تحصیلات خویش را به صورت مکاتبه ای در دانشگاه آفریقای جنوبی (UNISA) به اتمام برد، و پس از آن شروع به تحصیل در رشته حقوق در دانشگاه ویتواترسرند نمود. وی در این مدت در شهرکی به نام الکساندرا زندگی می نمود.

بقیه زندگینامه نلسون ماندلا در ادامه مطلب…

بعد از آنکه حزب ملی گرا که اکثریت اعضای آن را آفریکانسهای طرفداران سیاست جدایی نژادی آپارتاید تشکیل می دادند در انتخابات سال ۱۹۴۸ پیروز شد، ماندلا در مخالفت کنگره ملی آفریقا در ۱۹۵۲ و مبارزات کنگره خلق در ۱۹۵۵، که اتخاذ منشور آزادی توسط آن برنامه بنیادین آرمان ضد آپارتاید را فراهم مین مود نقشی اساسی ایفا کرد. در این زمان، ماندلا و همکارش اولیور تامبو مدیریت شرکت حقوقی ماندلا و تامبو را بر عهده داشتند، و خدمات حقوقی رایگان یا ارزان قیمت در اختیار آن دسته از سیاهانی که قادر به برخورداری از نمایندگی قانونی نبودند قرار می گذاشتند.
نلسون که در آغاز طرفدار مبارزه عمومی غیر خشونت آمیز بود، در روز ۵ دسامبر ۱۹۵۶ به همراه ۱۵۰ تن دیگر دستگیر شده، و متهم به خیانت گشت. محاکمه به اتهام خیانت از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۱ ادامه یافت، و همگی آنان تبرئه گشتند. در سال ۱۹۶۱، ماندلا رهبری اومخونتو وسیزوه شاخه نظامی کنگره ملی آفریقا (ANC) را که خود یکی از بنیانگذاران آن بود عهده دار شد. او مبارزات خرابکارانه ای را علیه اهداف نظامی و دولتی را رهبری کرده، و طرح هایی تدوین نمود تا در صورتی که خرابکاری نتوانست به آپارتاید خاتمه دهد به جنگ چریکی متوسل شود. چند دهه بعد، خصوصا در دهه ۱۹۸۰، اومخونتو وسیزوه تبدیل به جنگ چریکی علیه رژیم حاکم گشت. ماندلا همچنین در خارج از کشور مبادرت به جمع آوری کمک های مالی برای MK نمود، و در دیدار با برخی از دولت های آفریقا مقدماتی برای آموزش شبه نظامی ترتیب داد. در ۵ اوت ۱۹۶۲، ماندلا پس از هفده ماه گریز دستگیر و در دژ ژوهانسبورگ زندانی شد. ویلیام بلوم، یکی از کارکنان سابق وزارت امور خارجه آمریکا، اظهار داشته است سازمان سیا محل اختفای ماندلا را به پلیس اعلام کرده بود. سه روز بعد، در حضور ماندلا در دادگاه وی متهم به رهبری اعتصاب کارگران در سال ۱۹۶۱ و ترک غیرقانونی کشور شد. در ۲۵ اکتبر ۱۹۶۲، ماندلا به پنج سال زندان محکوم شد. دو سال بعد در ۱۱ ژوئن ۱۹۶۴، به اتهام شرکت ماندلا در کنگره ملی آفریقا (ANC) برای او نیز حکم دیگری صادر گشت.
در حالیکه ماندلا در زندان بود، پلیس در ۱۱ ژوئیه ۱۹۶۳، رهبران کنگره ملی آفریقا را در مزرعه لیلیسلی، در ریوونیا، واقع در شمال ژوهانسبورگ دستگیر نمود. ماندلا نیز به محاکمه ریوونیا کشانده شد، و در این روند ماندلا، احمد کاترادا، والتر سیسولو، گووان مبکی، آندرو ملانجلی، ریموند مهلابا، الیاس موتسوئالدی، والتر مکوایی (که در حین محاکمات از زندان گریخت)، آرتور گلدریچ (که قبل از محاکمه اززندان گریخت)، دنیس گلدبرگ و لیونل “راستی” برنشتاین توسط قاضی پرسی یوتار متهم به خرابکاری و اتهاماتی معادل خیانت، که اثبات آن برای دولت ساده تر بود شدند.
نلسون ماندلا در بیانیه خود که از جایگاه متهم در آغاز جلسه ی دفاع خود در محاکمه ۲۰ آوریل ۱۹۶۴ در دیوان عالی پرتوریا بیان کرد، به تبیین دلیل توسل کنگره ملی آفریقا به استفاه از تاکتیک خشونت پرداخت. بیانیه او نشان می داد که چگونه کنگره ملی آفریقا تا پیش از قتل عام شارپویل سالها از طریق صلح آمیز به دنبال مقابله با آپارتاید بوده است.
نلسون ماندلا در جزیرهای بنام روبن زندانی شد و از بیست و هفت سال زندان متعاقب آن هیجده سال را در این زندان به سر برد. در این زندان بود که ماندلا زندگینامه خود را، با عنوان راه طولانی آزادی نگاشت. اما ماندلا هیچ چیزی در مورد همدستی فردریک دکلرک در خشونت های دهه های هشتاد و نود، یا نقش همسر سابق خود وینی ماندلا در آن قتل عام افشا نکرد. اما، او بعدها در همکاری با دوست روزنامه نگار خود آنتونی سمپسون به بررسی این مسائل در زندگی نامه تایید شده پرداخت. ماندلا مدتی که در حبس بود، همچنان با کنگره ملی آفریقا در ارتباط بود، و این کنگره در تاریخ ۱۰ ژوئن ۱۹۸۰ بیانیه ای از جانب ماندلا منتشر نمود، که بخشی از آن به شرح زیر می باشد: “متحد شوید! بسیج شوید! بجنگید! باید آپارتاید را در بین سندان اقدامات توده های متحد و چکش مبارزه مسلحانه در هم بکوبیم!” ماندلا در فوریه ۱۹۸۵ با رد درخواست آزادی مشروط به شرط محکوم کردن مبارزه مسلحانه، تا فوریه ۱۹۹۰ که تلاش کنگره ملی آفریقا و مبارزات بین المللی با شعار “نلسون ماندلا را آزاد کنید!” منجر به آزادی وی شد همچنان در زندان باقی ماند. فردریک دکلرک رئیس جمهور نیز هم زمان دستور آزادی ماندلا، و پایان ممنوعیت فعالیت کنگره ملی آفریقا را نیز صادر نمود.
اولین انتخابات دموکراتیک آفریقای جنوبی که در آن همه افراد می توانستند شرکت نمایند در تاریخ ۲۷ آوریل ۱۹۹۴ برگزار شد. کنگره ملی آفریقا اکثریت را در انتخابات به خود اختصاص داد، و ماندلا، به عنوان رهبر کنگره ملی آفریقا، به عنوان نخستین رئیس جمهور سیاه پوست کشور انتخاب شد، و در دولت اتحاد ملی دکلرک از حزب ملی گرا به عنوان معاون رئیس‌جمهور انتخاب شد. ماندلا به عنوان رئیس جمهور از ماه می‌۱۹۹۴ تا ژوئن ۱۹۹۹، رهبری انتقال از فرمانروایی اقلیت و آپارتاید را بر عهده داشت، و به خاطر حمایت از صلح ملی و بین‌المللی تحسین بین المللی را از آن خود کرد. ماندلا نیز پس از پایان دوره ریاست جمهوری اش در سال ۱۹۹۹، تبدیل به یکی از طرفداران سازمان های فعال اجتماعی و حقوق بشر شد. او جوایز بین‌المللی بسیاری از جمله نشان لیاقت و نشان سنت جان از ملکه الیزابت دوم و نشان آزادی ریاست جمهوری از جورج دبلیو. بوش دریافت نمود. او در سفر خود به کانادا در سال ۱۹۹۸، به سخنرانی در جمع ۴۵٬۰۰۰ دانش‌آموز در اسکایدوم در شهر تورونتو پرداخت و مورد استقبال آنان قرار گرفت. در سال ۲۰۰۱، او نخستین فرد زنده ای نام گرفت که به عنوان شهروندی افتخاری کانادا برگزیده شد (تنها فردی که پیش از او این عنوان را به دست آورده بود رائول والنبرگ، بود که پس از مرگ به چنین عنوانی دست یافته بود). گرچه دولت کانادا امیدوار بود که ماندلا با تمامی آرا به عنوان شهروند افتخاری نائل شود، اما این امر به دلیل مخالفت حزب اتحاد کانادا و اعتراض راب اندرس نماینده پارلمان در مجلس نمایندگان کانادا مبنی بر اینکه ماندلا سابقا یک “کمونیست و تروریست” بوده به نتیجه نرسید.
در سال ۲۰۰۳، ماندلا نیز طی چند سخنرانی از سیاست های خارجی دولت جرج دبلیو بوش انتقاد کرد، و اعلام کرد که جرج دبلیو بوش در مورد مساله جنگ عراق و در قضیه عدم متابعت از سازمان ملل متحد و دبیر کل آن کوفی عنان ممکن است انگیزه های نژاد پرستانه داشته باشد. “آیا این به این خاطر است که دبیر کل سازمان ملل متحد یک سیاه پوست است؟ آنان هرگز در زمانی که دبیرکل سازمان ملل متحد یک سفید پوست بود چنین اقداماتی انجام نمی دادند”. بعدها در همان سال، نلسون به حمایت از ۴۶۶۶۴ بنیاد خیریه ایدز که نام آن از روی شماره زندان وی انتخاب شده بود پرداخت.

نلسون ماندلا در ژوئن ۲۰۰۴، در ۸۵ سالگی، اعلام کرد که از زندگی سیاسی کناره گیری خواهد کرد. سلامتی وی رو به وخامت گذاشه بود و او می‌خواست زمان بیشتری را در کنار خانواده اش بگذراند. اما وی مبارزه علیه ایدز را از این مساله مستثنی کرده بود. او در ژوئیه ۲۰۰۴، به بانگکوک پرواز کرد تا در پانزدهمین کنفرانس بین‌المللی ایدز سخنرانی کند. پسر او، ماکگاتو ماندلا، در ۶ ژانویه ۲۰۰۵ در نتیجه ابتلا به ایدز درگذشت. نلسون ماندلا همچنین از نهضت بین المللی مبارزه با فقر که گروه ONE نیز بخشی از آن است اعلام حمایت کرده است. در ۲۳ ژوئیه ۲۰۰۴، شهر ژوهانسبورگ با اعطای نشان آزادی شهر در جشنی اورلاندو، سووتو بالاترین نشان افتخار خود را به ماندلا اعطا نمود. امروزه، ماندلا هنوز برای سازمان های آموزشی جهان همانند United World Colleges و Round Square که برای عقاید او در زمینه صلح جهانی اهمیت زیادی قائلند از چهره های سرشناس جهان به حساب می آید. این بود زندگینامه نلسون ماندلا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.