(بیوگرافی و زندگینامه بتهوون)

شرح: لودویگ وان بتهوون یا لودویگ فان بتهوفن در ۱۶ دسامبر ۱۷۷۰ در شهر بن آلمان متولد شد. وی اصالتا هلندی است. در سال ۱۸۲۶ سلامت وی به شدت وخیم شده بود، تا اینکه یک سال بعد در ۲۶ مارس ۱۸۲۷ از دنیا رفت. در آن زمان تصور می‌شد مرگش به دلیل مرض کبد بوده است، اما تحقیقات اخیر بر اساس دسته‌ای از موهای بتهوون، که پس از مرگش باقی مانده، نشان می‌دهد که مسمومیت سرب باعث بیماری و مرگ نابهنگام وی شده بود (مقدار سرب خون بتهوون ۱۰۰ برابر بیشتر از مقدار سرب در خون یک فرد سالم بود). احتمالاً منبع این سرب از ماهیهای رودخانه آلوده دانوب و ترکیبی از سرب، که برای شیرین کردن شراب استفاده می‌شود، بوده است.

– اولین معلم موسیقی بتهوون پدرش بود. پدرش یکی از موسیقی دانان دربار بن بود. او مردی الکلی بود که سعی می‌کرد بتهوون را به‌زور کتک، به عنوان کودکی اعجوبه همانند موتزارت به نمایش بگذارد. هرچند استعداد بتهوون بزودی بر همگان آشکار شد. بعد از آن، بتهوون تحت آموزش کریستین گوت لوب نیفه قرار گرفت. همچنین بتهوون تحت حمایت مالیِ شاهزاده الکتور (همان درباری که پدرش در آن کار می‌کرد) قرار گرفت. بتهوون در ۱۷سالگی مادر خود را از دست داد و با درآمد اندکی که از دربار می‌گرفت، مسئولیت دو برادر کوچکترش را بر عهده داشت.

بقیه در ادامه مطلب…

– بتهوون در سال ۱۷۹۲ به وین نقل مکان کرد و تحت آموزش ژوزف هایدن قرار گرفت، ولی هایدن پیر در آن زمان در اوج شهرت بود و به قدری گرفتار، که زمان بسیار کمی را می‌توانست صرف بتهوون بکند. به همین دلیل بتهوون را به دوستش یوهان آلبرشتس‌برگر معرفی کرد. از سال ۱۷۹۴ بتهوون به صورت جدی و با علاقه شدید نوازندگی پیانو و آهنگسازی را شروع کرد و به سرعت به عنوان نوازنده چیره دست پیانو و نیز کم‌کم به عنوان آهنگسازی توانا، سرشناس شد. بتهوون بالاخره شیوه زندگی خود را انتخاب کرد و تا پایان عمر به همین شیوه ادامه داد: به جای کار برای کلیسا یا دربار (کاری که اکثر موسیقیدانان پیش از او می‌کردند) به کار آزاد پرداخت و خرج زندگی خود را از برگزاری اجراهای عمومی و فروش آثارش و نیز دستمزدی که عده ای از اشراف که به توانایی او پی برده بودند و به او می‌دادند، تمین می‌کرد.

وی که به‌خاطر ناشنوا شدنش دچار بهران روحی شد(تحقیقات جدید مشخص گردید ناشنوایی وی بر اثر وجود سرب در پیانو شخصی وی بوده است) آثار بسیار برجسته‌ای که درون‌مایه اکثر آنها شجاعت، نبرد و ستیز است، در این دوران شکل گرفتند. این آثار بزرگ‌ترین و مشهورترین آثار موسیقی کلاسیک را شامل می‌شود.
از سال ۱۸۱۶ میلادی به بعد که به  آثار دوران پایانی معروف است بسیار قابل ستایشند و آنها را می‌توان عمیقا متفکرانه و به‌تمامی بیانگر سیمای شخصی خود او توصیف کرد. این بود مختصری از زندگینامه بتهوون