بایگانی برچسب: s

شعر عاشقانه و عارفانه ناب از آثار سعدی

http://www.smskade.ir/wp-content/uploads/2016/04/sher-sady-shab-feragh-o95.jpg

شعر عاشقانه و عارفانه ناب از آثار سعدی

شب فراق كه داند كه تا سحر چند است؟
مگر كسى كه به زندان عشق دربند است
گرفتم از غم دل، راه بوستان گيرم
كدام سرو به بالاى دوست مانند است؟

پيام من كه رساند به يار مهرگسل؟
كه برشكستى و ما را هنوز پيوند است
قسم به جان تو گفتن، طريق عزت نيست
به خاک پاى تو، وان هم عظيم سوگند است

كه با شكستن پيمان و برگرفتن دل
هنوز ديده به ديدارت آرزومند است…
بيا! كه بر سر كويت بساط چهره ی ماست
به جاى خاک كه در زير پايت افكنده ‌ست

خيال روى تو بيخ اميد بنشانده ست
بلاى عشق تو بنياد صبر بركنده ست
عجب در آن كه تو مجموع و گر قياس كنى
به زير هر خم مويت دلى پراكنده ست!

اگر برهنه نباشى كه شخص بنمايى
گمان برند كه پيراهنت گل آكنده ست
ز دست رفته نه تنها منم در اين سودا
چه دست‌ها كه ز دستِ تو بر خداوند است!

فراق يار كه پيش تو كاه برگى نيست
بيا و بر دل من بين كه كوه الوند است
ز ضعف، طاقت آهم نماند و ترسم خلق
گمان برند كه سعدى ز دوست خرسند است
سعدی

گردآوری و بازنشر: شعر و ادبیات

بیوگرافی سعدی

http://www.smskade.ir/wp-content/uploads/2015/09/Saadi-sh94.jpg

(بیوگرافی سعدی)

شرح: سعدی تخلص و شهرت “مشرف الدین”، مشهور به “شیخ سعدی”، “شیخ شیراز” است. زادروز سعدی در سالهای اول سده هفتم هجری حدودا در سال ۶۰۶ ه.ق در شهر شیراز است. شاعر و نویسنده پارسی گوی ایرانی است. مقامش نزد اهل ادب تا بدانجاست که به وی لقب استاد سخن داده اند. سال وفات سعدی را بعضی ۶۹۱ ه. ق ذكر كرده اند و گروهی معتقدند كه او در سال ۶۹۰ ه. ق وفات یافته كه مقبره او در باغی كه محل آن نزدیك به سرچشمه نهر ركن آباد شیراز است قرار دارد. شیخ شیراز پس از تحصیل مقدمات علوم از شیراز به بغداد رفت و در مدرسه نظامیه به تکمیل دانش خود پرداخت. وی در نظامیه بغداد که مهمترین مرکز علم و دانش آن زمان به حاسب می آید در درس استادان معروفی چون سهروردی شرکت کرد. او پس از این دوره به حجاز، شام و سوریه رفت و در آخر راهی سفر حج شد.

سعدی در شهرهای شام (سوریه امروزی) به سخنرانی هم می پرداخت ولی در همین حال، بر اثر این سفرها به تجربه و دانش خود نیز می افزود. او در روزگار سلطنت “اتابک ابوبکر بن سعد” به شیراز بازگشت و در همین ایام دو اثر جاودان بوستان و گلستان را آفرید و به نام “اتابک” و پسرش سعد بن ابوبکر کرد. برخی معتقدند که او لقب سعدی را نیز از همین نام “سعد بن ابوبکر” گرفته است. پس از از بین رفتن حکومت سلغریان، شیخ بار دیگر از شیراز خارج شد و به بغداد و حجاز رفت. در بازگشت به شیراز، با آن که مورد احترام و تکریم بزرگان فارس بود، بنابر مشهور به خلوت پناه برد و مشغول ریاضت شد. مشرف الدین، شاعر جهاندیده، جهانگرد و سالک سرزمین های دور و غریب بود، سعدی خود را با تاجران ادویه و کالا و زئران اماکن مقدس همراه می کرد. از پادشاهان حکایتها شنیده و روزگار را با آنان به مدارا می گذراند. آثار معروفش کتاب گلستان در نثر و بوستان در بحر متقارب و نیز غزلیات وی است. مرکز سعدی شناسی ايران از سال ۱۳۸۱ روز اول ارديبهشت ماه را روز سعدی اعلام نمود و در اول ارديبهشت ۱۳۸۹ و در اجلاس شاعران جهان در شیراز، نخستین روز ارديبهشت ماه از سوی نهادهای فرهنگی داخلی و خارجی به‌عنوان روز سعدی نامگذاری شد. این بود مختصری از زندگینامه سعدی