(بیوگرافی صائب تبریزی)
شرح: “میرزا محمدعلی صائب تبریزی” شاعر اوايل قرن يادهم هجري است. او بزرگ ترین غزل سرای قرن یازدهم هجری بود. پدر صائب تبریزی یک تاجر معتبر و همچنین خانواده صائب جزو هزار خانواری بودند که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز کوچ کرده و در محله عباس آباد اصفهان ساکن شده بودند. صائب ابتدا از حكيم ركن الدين مسعود كاشاني، متخلص به مسيح، كه از افاضل حكما و اطباء و شعراي عصر خود بود، كسب معلومات نمود. سپس نزد حكيم شرف الدين حسن شعايي اصفهاني رفته و به تحصيل علوم مشغول شد. وی در سال ۱۰۳۴ هـجری قمری از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسن الله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نیز با خود همراه بود.
در سال ۱۰۴۲ هجری قمری صائب تبریزی به ایران بازگشت و در اصفهان سکنی گزید. شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملک الشعرایی داد. صائب تبریزی هشتاد سال زندگی کرد و سرانجام در اصفهان به دیار حق شتافت. زمان فوت وی در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ هجری قمری بوده است. آرامگاه صائب در اصفهان، در محلهٔ لَنبان، در محلی است که در زمان حیات وی معروف به تکیه میرزا صائب بود. مقبرهٔ صائب در باغچه ای در شهراصفهان در خیابانی که به نام صائب تبریزی نامگذاری شده است قرار دارد. این بود مختصری از زندگینامه صائب تبریزی
