(شعر در مورد زن – شعری برای زن)

شاعر: غاده السمان

میخواهم هر روز اندیشه‌ هایم را سانسور کنم!
پودر رختشویی هم لازم دارم
برای شست وشوی مغزی!
مغزم را که شستم، پهن کنم روی بند
تا آرمان هایم را باد با خود ببرد به آنجایی که عرب نی انداخت
میدانی که؟ باید واقع بین بود!
صداخفه ‌کن هم اگر گیر آوردی، بگیر!
می‌خواهم وقتی به جرم عشق و انتخاب
برچسب فاحشه می زنندم
بغضم را در گلو خفه کنم!
یک کپی از هویتم را هم می خواهم
برای وقتی که خواهران و برادران به قصد ارشاد
فحش و تحقیر تقدیمم می کنند
به یاد بیاورم که کیستم!
ترا به خدا… اگر جایی دیدی حقی می فروختند
برایم بخر… تا در غذا بریزم
ترجیح می دهم خودم قبل از دیگران حقم را بخورم!
سر آخر اگر پولی برایت ماند
برایم یک پلاکارد بخر به شکل گردنبند
بیاویزم به گردنم… و رویش با حروف درشت بنویسم:
من یک انسانم!
من هنوز یک انسانم
من هر روز یک انسانم!

گردآوری و بازنشر: شعرکده

(شعر کوتاه سكوت ‏آب)

شاعر: شاملو

سكوت‏ آب
می تواند
خشكى ‏باشد و فرياد عطش:
سكوت‏ گندم
می تواند
گرسن‏گى ‏باشد و غريو پيروزمندانه قحط:
همچنان كه ‏سكوت ‏آفتاب
ظلمات ‏است
اما سكوت ‏آدمى فقدان‏ جهان ‏و خداست:
غريو را
تصوير كن!

گردآوری و بازنشر: شعرکده

(شعر “بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نيست”)

شاعر : محمد سلمانی

بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نيست
باور كنيد پاسخ آيينه سنگ نيست
سوگند می خورم به مرام پرندگان
در عرف ما سزاي پريدن تفنگ نيست
با برگ گل نوشته به ديوار باغ ما
وقتی بيا كه حوصله غنچه تنگ نيست
در كارگاه رنگرزان ديار ما
رنگي براي پوشش آثار ننگ نيست
از بردگی مقام بلالي گرفته اند
در مكتبی كه عزت انسان به رنگ نيست
دارد بهار مي‌گذرد با شتاب عمر
فكري كنيد فرصت پلكي درنگ نيست
وقتي كه عاشقانه بنوشي پياله را
فرقي ميان طعم شراب و شرنگ نيست
تنها يكي به قله تاريخ مي‌رسد
هر مرد پا شكسته كه تيمور لنگ نيست

گردآوری و بازنشر: شعرکده

(شعر عارفانه “معنی انسان”)

شاعر: رحیم معینی کرمانشاهی

بحث ایمان دگر و جوهر ایمان دگر است
جامه پاکی دگر وپاکی دامان دگر است
کس ندیدیم که انکار کند وجدان را
حرف وجدان دگر و گوهر وجدان دگر است
کس دهان را به ثناگویی شیطان نگشود
نفی شیطان دگر و طاعت شیطان دگر است
کس نگفته است ونگوید که دد ودیو شوید
نقش انسان دگر ومعنی انسان دگر است
کس نیامد که ستاید ستم وتفرقه را
سخن از عدل دگر ، قصه احسان دگر است
هرکه دیدم بخدمت کمری بست بعهد
مرد پیمان دگر وبستن پیمان دگر است
هرکه دیدیم بحفظ گله از گرگان بود
قصد قصاب دگر ، مقصد چوپان دگر است
هرکه دیدیم بهم ریخته احوالی داشت
موی افشان دگر و سینه پریشان دگر است
هر که دیدیم دم از طاعت سلمانی زد
نام سلمان دگر وکرده سلمان دگر است

گردآوری و بازنشر: شعرکده

(بیوگرافی کارو دردریان)

شرح: “کارو دردریان” شاعر ایرانی است که در سال ۱۳۰۴ هجری شمسی در خانواده ای با ۸ فرزند شهر همدان دیده به جهان گشود. او متولد شهر همدان بود لیک در شهرهای بروجرد و اراک نیز زیسته بود. آنها بعد مرگ پدر مدتی را در مراغه و تبریز می‌گذرانند و مدتی بعد نیز به تهران کوچ می کنند. کارو دردریان از نسل نخست شاعران نیمایی است. او یک بار ازدواج کرد و از همسرش جدا شد. و دارای سه فرزند است. ویگن خواننده ایرانی نیز برادر وی بود. وی با برادرش ویگن رابطه بسیار صمیمانه ای داشته است. سرانجام در جولای ۲۰۰۷ میلادی کارو یا همان کاراپِت دِردِریان، در آســایشگاهی به نام “دهــکده مریم” در دل کالیفورنیای آمریکا جان به جان آفرین تسلیم کرد. پیکرش را ۷ روز در ســردخانه نگه داشــتند و چهارشــنبه ۲۵ ماه جولای در گورستان “گلندل” به خاک ســپردند.

معرفی کتاب های کارو:
نامه های سرگردان، برادرم ویگن، سمفونی سرگردانی یک انسان، پروازهای فکر، دو بیتی ها، کفرنامه، شکست سکوت، سایه ظلمت، خاطرات یک گورکن، ماسه ها و حماسه ها… این بود مختصری از زندگینامه کارو دردریان