محتشم کاشانی / رباعیات

از لطف تو سهل است کرم ورزیدن
چشم از گنه بی گنهان پوشیدن
دعوی نکنم که بی گناهم اما
دارم گنهی که می‌توان بخشیدن
*
*
*
در کعبه قدم نهاده‌ام وای به من
دور از ره دین فتاده‌ام وای به من
از وسوسهٔ عشق مسلمان سوزی
اسلام ز دست داده‌ام وای به من
*
*
*
اسلام مگو آفت ایام است این
افت چه بلای صبر و آرام است این
کفر آمد و داد خاک ایمان بر باد
از قوت اسلام چه اسلام است این
*
*
*
ای شیخ که هست دایم از نخوت تو
در طعنهٔ آلایش من عصمت تو
گر عفو خدا کم بود از طاعت تو
دوزخ ز من و بهشت از حضرت تو

ادامه‌ی خواندن→

شعر غزل عارفانه از محتشم کاشانی

نشانده شام غمت گرد دل سپاهی را
که دست نیست بدان هیچ پادشاهی را
پناه صد دل مجروح گشته کاکل تو
چه پردلی که حمایت کند سپاهی را

جز آن جمال که خال تو نصب کرده ی اوست
که داد مرتبه خسروی سیاهی را
به نیم جان چه کنم با نگاه دم‌دمش
گه صدهزار شهید است هر نگاهی را

دلی که جان دو عالم به باد داده ی اوست
در او اثر چو بود ناله ای و آهی را
مر از وصل بس این سروری که همچو هلال
ز دور سجده کنم گوشه ی کلاهی را

برای مهر و وفا کند کوه کن صد کوه
ولی نکند ز دیوار هجر کاهی را
رو ای صبا و به آن سرو پاک‌دامن گو
که از برای تو کشتند بی‌گناهی را

جهان ز فتنه ی چشمت پرست ز انخم زلف
نما به محتشم ای گل گریز گاهی را

گردآوری و بازنشر: استاتوس کده

گلچین شعرهای رباعی فارسی

از محتشم کاشانی

نواب کز و نیم مه و سال جدا
این عیدم از آن قبله ی آمال جدا
امروز که طوف کعبه فرض است و ضرور
من مانده‌ام از کعبهٔ اقبال جدا

*

*

شعر رباعی دوبیتی فارسی

*

*

ای کرده قدوم تو سرافراز مرا
وز یک جهتان ساخته ی ممتاز مرا
از خاک مذلتم چو برداشته‌ای
یک باره نگهدار و مینداز مرا

*

*

شعر رباعی فارسی

*

*

ای نورده آیینهٔ احساس مرا
لطف تو کلید قفل وسواس مرا
نام تو خدا کرده چو فرهاد تو نیز
بردار ز پیش کوه افلاس مرا

ادامه‌ی خواندن→