(بیوگرافی و زندگینامه جورج برنارد شاو)
شرح: جورج برنارد شاو در ۲۶ ژوئیه ۱۸۵۶ از خانواده اي پروتستان در “دابلين”به دنيا آمد. وی نمایشنامه نویس سبک کمیک، منتقد ادبی و مبلغ سوسیالیست است. از او به‌عنوان پرقدرترین نمایشنامه نویس بریتانیایی پس از شکسپیر و نافذترین رساله نویس پس از جاناتان سوییفت، هجونویس ایرلندی، یاد می‌کنند. برنارد شاو همچنین یکی از برترین نقادان موسیقی و تئاتر نسل خود محسوب می‌شده‌است. شاو حتى تا آخرين ماههاى زندگى، از نوشتن و فعاليتهاى سياسى دست نكشيد. او در دوران كودكي، زندگى سختى داشت. پدرش معتاد به الكل بود و همين مسئله باعث شد كه او از مخالفان سرسخت مشروبات الكلى باشد.
وی از سال ۱۸۸۵ تا ۱۹۱۱، عضو كميته اجرايى انجمن (فابين) بود كه گروهي از سوسياليست هاي طبقه متوسط بودند.”اچ دى ولز” و ديگر انديشمندان بزرگ آن زمان، عضو اين انجمن بودند. جورج برنارد شاو از مفاهيم گوناگونى مانند “برچيدن مالكيت خصوصى”، “تغييرات اساسى در سيستم راى گيرى” و “املاى ساده و اصلاح الفباى زبان انگليسى” پشتيباني مى كرد و به همين دليل، از محبوبيت زيادى در انگليس برخوردار بود. او در مقاله هاي خود، درباره ي برابرى درآمدها بحث مى كرد و خواهان تقسيم دادگرانه ي زمين و سرمايه بود. جرج بر اين باور بود كه مالكيت، دزدى است و همچون “كارل ماركس” احساس مى كرد كه سرمايه دارى به گونه اي ژرف دچار كم و كاست شده و مانند گذشته نيست. اما برخلاف ماركس، او اصلاحات تدريجى را بر انقلاب ترجيح مى داد. شاو در يكى از مقاله هايي كه در سال ۱۸۹۷ نوشت، پيش بينى كرد كه سوسياليسم به رنج و اندوه قوانين عمومى و مديريت عمومى پارلمانها، كليساها، شهرداريها، انجمنها و هيات مديره هاى مدارس و… دچار خواهد شد.
بقیه زندگینامه جورج برنارد شاو در ادامه مطلب…
– جورج برنارد شاو در سال ۱۸۹۲، نخستين نمايشنامه ي خود را با نام “خانه ي بيوه مردها” نوشت. بسيارى از بهترين آثار وی مانند “بشر و فوق بشر” (۱۹۰۲)، “جزيره ي ديگر جان بول” (۱۹۰۴) و “ميجر باربارا” (۱۹۰۵) – كه داستان زنى آزاد در ارتش آزاديبخش، طي سالهاى كشمكش براى تساوى حقوق زنان و مردان است – از نظر فلسفى، بحث مسئوليت فردى و آزادى روانى و همچنين، رويارويى اين مفاهيم را با خواسته هاى اجتماعى نشان مى دهد. او در نوشته هايش به دشواري هاي اخلاقى زمان خود مى پرداخت و در تلاش بود تا با استفاده از طنز و كنايه، هدف خود را بيان كند.
بسيارى از بهترين آثار برنارد شاو مانند “بشر و فوق بشر” (۱۹۰۲)، “جزيره ديگر جان بول” (۱۹۰۴) و “ميجر باربارا” (۱۹۰۵) – كه داستان زنى آزاد در ارتش آزاديبخش، طي سالهاى كشمكش براى تساوى حقوق زنان و مردان است – از نظر فلسفى، بحث مسئوليت فردى و آزادى روانى و همچنين، رويارويى اين مفاهيم را با خواسته هاى اجتماعى نشان مى دهد.
– شاهکار او نمايشنامه “ژاندارك مقدس” است، اين نمايش چهار سال پس از آنكه ژاندارك، مقدس ناميده شده بود، به رشته تحرير درآمد و نخستين بار در سال ۱۹۲۳ در نيويورك و يك سال بعد، در لندن به روى صحنه رفت و براى شاو جايزه نوبل سال ۱۹۲۵ را به ارمغان آورد.
جورج برنارد شاو در هجدهم نوامبر سال ۱۹۲۶ رسما بيان داشت که جایزه ادبی نوبل سال ۱۹۲۵ را براي داستان خود نمی پذیرد. او در عين پذيرش نشان افتخار، از دريافت جايزه نقدى خوددارى كرد و در اين ارتباط گفت:
– این پول از فروش مواد منفجره به دست می آید که در کارخانه های مهندس نوبل تولید می شود. بیشتر این مواد در کشتار مردم بکار می رود و یک انسان چنین پولی را برای ادامه حیات خود دریافت نمی کند. سرانجام جورج برنارد شاو در دوم نوامبر سال ۱۹۵۰ و در سن نود و چهار سالگى، در “هرتفورد شاير” درگذشت.