(شعر “عصیان” از فروغ فرخزاد)

 :rose: به لب هايم مزن قفل خموشي :rose:
 :rose:كه در دل قصه ئي ناگفته دارم :rose:
 :rose:ز پايم باز كن بند گران را :rose:
 :rose:كزين سودا دلي آشفته دارم :rose:

بيا اي مرد، اي موجود خودخواه
بيا بگشاي درهاي قفس را
اگر عمري به زندانم كشيدي
رها كن ديگرم اين يك نفس را

 :rose:منم آن مرغ، آن مرغي كه ديريست :rose:
 :rose:به سر انديشه پرواز دارم :rose:
 :rose:سرودم ناله شد در سينه تنگ :rose:
 :rose:به حسرت ها سر آمد روزگارم :rose:

بلب هايم مزن قفل خموشي
كه من بايد بگويم راز خود را
به گوش مردم عالم رسانم
طنين آتشين آواز خود را

 :rose:بيا بگشاي در تا پر گشايم :rose:
 :rose:بسوي آسمان روشن شعر :rose:
 :rose:اگر بگذاريم پرواز كردن :rose:
 :rose:گلي خواهم شدن در گلشن شعر :rose:

لبم با بوسه شيرينش از تو
تنم با بوي عطر آگينش از تو
نگاهم با شررهاي نهانش
دلم با ناله خونينش از تو

 :rose:ولي اي مرد، اي موجود خودخواه :rose:
 :rose:مگو ننگ است اين شعر تو ننگ است :rose:
 :rose:بر آن شوريده حالان هيچ داني :rose:
 :rose:فضاي اين قفس تنگ است، تنگ است :rose:

مگو شعر تو سر تا پا گنه بود
از اين ننگ و گنه پيمانه اي ده
بهشت و حور و آب كوثر از تو
مرا در قعر دوزخ خانه اي ده

 :rose:كتابي، خلوتي، شعري، سكوتي :rose:
 :rose:مرا مستي و سكر زندگانيست :rose:
 :rose:چه غم گر در بهشتي ره ندارم :rose:
 :rose:كه در قلبم بهشتي جاوداني است :rose:

شبانگاهان كه مه مي رقصد آرام
ميان آسمان گنگ و خاموش
تو در خوابي و من مست هوس ها
تن مهتاب را گيرم در آغوش

 :rose:نسيم از من هزاران بوسه بگرفت :rose:
 :rose:هزاران بوسه بخشيدم به خورشيد :rose:
 :rose:در آن زندان كه زندانبان تو بودي :rose:
 :rose:شبي بنيادم از يك بوسه لرزيد :rose:

بدور افكن حديث نام، اي مرد
كه ننگم لذتي مستانه داده
مرا مي بخشد آن پروردگاري
كه شاعر را، دلي ديوانه داده

 :rose:بيا بگشاي در، تا پرگشايم :rose:
 :rose:بسوي آسمان روشن شعر :rose:
 :rose:اگر بگذاريم پرواز كردن :rose:
 :rose:گلي خواهم شدن در گلشن شعر :rose:

گردآوری و انتشار: اس ام اس کده