گلچین شعرهای پارسی – با نام شاعر
نشستم تا برون آیی خرامان
تو بیرون آمدی من رفتم از هوش
تو در عالم نمی‌گنجی ز خوبی
مرا هرگز کجا گنجی در آغوش
سعدی
*
*
شعر ناب پارسی روان
*
*
از اهل زمانه عار می‌باید داشت
وز صحبت‌شان کنار می باید داشت
از پیش کسی کار کسی نگشاید
امید به کردگار می باید داشت
ابوسعید ابوالخیر
*
*
شعر ناب فارسی با اسم شاعر
*
*
گوشہ گیـران زود در دلهــــــــــا تصرف میڪنند
بیشتر دل میبرد خالے ڪہ در ڪنج لــــــب اسٺ
صائب تبریزے
*
*
شعر فارسی با اسم شاعر
*
*
دستان ِ”تو” نقاشان ماهرند
طرحی کشیده اند درمن مختصر به نام ِعشـق
نیلوفر ثانی
*
*
شعر فارسی با اسم سراینده
*
*
رفته بودم دو سه خط شعر بخوانم که نشد
دیدنت رفت چنان روی روانم، که نشد
کاش آن روز تو را دیده نبودم،هرگز
خوب میشد غزل من بگمانم ، که نشد
پیش خود گفتم از او دست نباید بکشم
باید از چهره غباری بتکانم، که نشد
تا به خود آمدم و فرصت دیدار تو شد
هر چه کردم دلم از تو برهانم، که نشد
عاقبت دیدن تو شعر مرا داد به باد
خواستم پیش تو محبوب بمانم، که نشد
پیمان شمس
*
*
متن نثر فارسی
*
*
همه شب راه دلم بر خم گیسوی تو بود
آه از این راه که باریک تر از موی تو بود
رهرو عشق از این مرحله آگاهی داشت
که ره قافله دیر و حرم سوی تو بود
گر نهادیم قدم بر سر شاهان شاید
که سر همت ما بر سر زانوی تو بود
پیش از آن دم که شود آدم خاکی ایجاد
بر سر ما هوس خاک سر کوی تو بود
پنجه‌ی چرخ ز سر پنجه‌ی من عاجز شد
که توانایی ام از قوت بازوی تو بود
زان شکستم به هم آیینه خودبینی را
که نگاهم همه در آینه روی تو بود
علیرضا فروغی