شعری زیبا در مورد دردهای یک زن
اجزای تکّه تکّه ی یک زن را
دیوارهای ریخته ی من را
تردیدهای موقع رفتن را
ت زد به خاطرات و به هم چسباند
آمد کنارم و همه جا غم بود
تنها پناه، کنج اتاقم بود
چیزی که زیر پوست داغم بود
از روی پیرهن به تم چسباند
گفتم عقب بایست! نمی خواهم!
من مثل درّه ای ته این راهم
ما هیچ وقت، هیچ کجا با هم…
با بو-هاش بست دهانم را
من سال هاست غارنشینم نم…
مثل جنازه زیر زمینم نم…
پشت مه ام، بیا و ببینم نم…
باران گرفت و شست جهانم را
این حس خوب، توی شب ِ ممتد
در خنده هام شادی بیش از حد
امکان نداشت قبل تو یک درصد
امکان نداشت بعد تو یک ذرّه
با روزهای خالی ِ از امّید
با حسرت ِ درآمدن ِ خورشید
با چشم های خیس ِ پر از تردید
ترس از سقوط، مانده لب دره..
شاعر: فاطمه اختصاری
گردآوری و بازنشر: استاتوس