شعری زیبا در مورد دردهای یک زن

اجزای تکّه تکّه ی یک زن را
دیوارهای ریخته ی من را

تردیدهای موقع رفتن را
ت زد به خاطرات و به هم چسباند

آمد کنارم و همه جا غم بود
تنها پناه، کنج اتاقم بود

چیزی که زیر پوست داغم بود
از روی پیرهن به تم چسباند

گفتم عقب بایست! نمی خواهم!
من مثل درّه ای ته این راهم

ما هیچ وقت، هیچ کجا با هم…
با بو-هاش بست دهانم را

من سال هاست غارنشینم نم…
مثل جنازه زیر زمینم نم…

پشت مه ام، بیا و ببینم نم…
باران گرفت و شست جهانم را

این حس خوب، توی شب ِ ممتد
در خنده هام شادی بیش از حد

امکان نداشت قبل تو یک درصد
امکان نداشت بعد تو یک ذرّه

با روزهای خالی ِ از امّید
با حسرت ِ درآمدن ِ خورشید

با چشم های خیس ِ پر از تردید
ترس از سقوط، مانده لب دره..

شاعر: فاطمه اختصاری

گردآوری و بازنشر: استاتوس

شعر “کاش که من بال و پری داشتم”

از کتاب سفینه غزل (محمدابراهیم باستانی پاریزی)

کاش که من بال و پری داشتم
جانب کویش گذری داشتم
آتش عشقش چو بجانم فتاد
سوخت اگر بال و پری داشتم
میزدم آتش به نهال حیات
گر نه امید ثمری داشتم
گلشن حسن تو، که شاداب باد
منهم از آن چشم بری داشتم
رفتی از این شهر و نگفتی که من
شیفته ی در بدری داشتم
دل به رهش پر زد و میگفت باز
کاش که من بال و پری داشتم

گردآوری و انتشار: اس ام اس کده