شعری از دفتر غزلیات بیدل دهلوی
اگر به گلشن ز نازگردد قد بلند تو جلوه فرما
ز پیکرسر وموج خجلت شود نمایان چو می ز مینا
ز چشم مستت اگر بیابد قبول‌کیفیت نگاهی
تپد زمستی به روی آیینه نقش جوهر چو موج صهبا
نخواند طفل جنون مزاجم خطی زپست و بلند هستی
شوم فلاطون ملک! دانش اگر شناسم سر ازکف پا
به هیچ صورت ز دور گردون نصیب مانیست سربلندی
ز بعد مردن مگر نسیمی غبار ما را برد به بالا
نه شام ما را سحر نویدی نه صبح ما راگل سفیدی
چو حاصل ماست نا امیدی غبار دنیا به فرق عقبا
رمیدی از دیده بی تأمل گذشتی آخر به صد تغافل
اگر ندیدی تپیدن دل شنیدنی داشت ناله ی ما
ز صفحه ی راز این دبستان ز نسخه ی رنگ این‌گلستان
نگشت نقش دگر نمایان مگر غباری به بال عنقا
به اولین جلوه ات ز دلها رمیده صبر و گداخت طاقت
کجاست آیینه تا بگیرد غبار حیرت درین تماشا
به دورپیمانه ی نگاهت اگر زند لاف می فروشی
نفس به رنگ کمند پیچد ز موج می درگلوی مینا
به بوی ریحان مشکبارت به خویش پیچیده ام چوسنبل
ز هررگ برگ گل ندارم چو طایررنگ رشته برپا
به هر کجا ناز سر برآرد نیاز هم پای کم ندارد
توو خرامی و صد تغافل، من و نگاهی و صد تمنا
ز غنچه ی او دمید بیدل بهار خط نظر فریبی
به معجز حسن گشت آخر رک زمرد ز لعل پیدا
گردآوری و بازنشر: شعر و ادبیات