شعر غزل چیست؟
تعریف و توضیح شعر غزل
شرح: لفظ غزل در لغت به معنای حدیث عشق، عاشقی کردن، و عشق باختن می باشد.
در زبان و اصطلاح ادبیات پارسی، غزل قالب شعر می باشد که در آن مصراع اول شعر و مصراع های زوج دارای یک قافیه هستند و تعداد ابیات آن شعر به طور میانگین بین ۵ تا ۱۲ بیت است. بدین دلیل اینکه این گونه اشعار، بیشتر، در بردارنده ی سخنان عاشقانه می باشد، شاعران پارسی آن را غزل نام نهاده اند.
از جمله غزل سرایان بلند آوازه در ادبیات عرفانی کهن می توان به شاعرانی چون سعدی، مولوی، حافظ ، عراقی، و خواجوی کرمانی اشاره کرد.
غزل مشتق از مغازلت می بشد، و مغازلت نیز عشق بازی با زنان و حدیث کردن با آنها است. و به زبان سخن شناسان غزل آن را گویند که مشتمل بر وصف شکل و شمایل محبوب و شرح نکایت و حکایت حال محب باشد و به نعمت جمال وصف زلف و خال و بیان هجرو وصال آراسته باشد.
هر شعر که مقصور باشد بر فنون عشقیات از وصف زلف خال و حکایت وصل و هجر و تشوق به ذکر ریاحین و ازهار و ریاح و وصف دمن و اطلال باشد غزل گفته شود.
گردآوری و بازنشر: اس ام اس کده