ضرب المثل “دو قورت و نيمش باقي مانده”

به همراه تفسیر و ریشه یابی

شرح: ضرب المثل “دو قورت و نيمش باقي مانده”، وقتی کسی به قصد خير خواهي به كسي محبت كند و فرد محبت شونده طمع كند و مانند طلبكار رفتار كند مي گويند: عجب آدم طمعكاري است تازه هنوز دو قورت ونيمش هم باقي است.
حکایت است حضرت سليمان زبان همه جانداران را مي دانست، روزي از خدا خواست تا يك روز تمام مخلوقات خدا را دعوت كند. از خدا پيغام رسيد، مهماني خوب است ولي هيچ كس نمي تواند از همه مخلوقات خدا يك وعده پذيرائي كند. حضرت سليمان به همه آنها كه در فرمانش بودند امر کرد تا براي جمع آوري غذا تلاش کنند و قرار گذاشت كه فلان روز در ساحل دريا وعده مهماني است.
روزي كه موعد مهماني بود به اندازه يك كوه خوراكي جمع شده بود. در شروع مهماني يك ماهي بزرگ سرش را از آب بيرون آورد و گفت: خوراك مرا بدهيد. يك گوسفند در دهان ماهي انداختند. ماهي گفت: من سير نشدم. بعد يك شتر آوردند ولي ماهي سير نشده بود. حضرت سليمان گفت: او يك وعده غذا مهمان است آنقدر به او غذا بدهيد تا سير شود.
كم كم هر چه خوراكي در ساحل بود به ماهي دادند ولي ماهي  سير نشده بود. خدمتكاران از ماهي سوال کردند: مگر يك وعده غذاي تو چقدر است؟‌
ماهي پاسخ داد: خوراك من در هر وعده سه قورت است و اين چيزهائي كه من خورده ام فقط به انداره نيم قورت بود و هنوز دو قورت ونيمش باقي مانده است.
ماجرا را براي سليمان نقل كردند و پرسيدند چه كار كنيم هنوز مهمانها نيامده اند و غذاها تمام شده و اين ماهي هنوز سير نشده.
حضرت سليمان در فكر بود كه مورچه پيري به وی گفت: ران يك ملخ را به دريا بياندازيد و اسمش را بگذاريد آبگوشت و به ماهي بگوئيد دو قورت و نيمش را آبگوشت بخورد. شرحی بود بر حکایات و ضرب المثل های قدیمی