(شعر باغبان گر پنج روزي صحبت گل بايدش)
سروده ای از حافظ
باغبان گرپنج روزي صحبت گل بايدش
برجفاي خار هجران ،صبر بلبل بايدش
اي دل اندر بند زلفش از پريشاني منال
مرغ زيرك چون به دام افتد، تحمل بايدش
رند عالم سوز را با مصلحت بيني چه كار
كار ملك است آنچه تدبير و تحمل بايدش
تكيه بر تقوا و دانش در طريقت كافريست
راهرو گر صد هنر دارد توكل بايدش
با چنين زلف و رخش بادا نظربازي حرام
هر كه روي ياسمين و جعد سنبل بايدش
نازها زان نرگس مستانه اش بايد كشيد
اين دل شوريده تا آن جعد و كاكل بايدش
ساقيا در گردش ساغر تعلل تا به چند
دور چون با عاشقان افتد تسلسل بايدش
كيست حافظ تا ننوشد باده بي آواز رود
عاشق مسكين چرا چندين تجمل بايدش
گردآوری و بازنشر: شعرکده